مردم خالدآباد صبح عاشورا در اجتماعی یکپارچه و هماهنگ به دنبال نخل، سینه‌زنی، عزاداری و مرثیه‌خوانی می کنند تا حکایت جانسوز کربلا را با نمادها و اشک برای نسل امروز بازگو کنند.
به گزارش سوختگان وصل از نطنز، ماه محرم و عزاداری در بین مردم ایران ارج نهادن به سنت‌های مذهبی و بزرگداشت شعائر اسلامی است و مردم حماسه‌های پرشکوه اسلام را در محرم ارج می‌نهند و ولایت‌مداری خود را به‌نوعی ثابت می‌کنند. عزاداری برای امام حسین(ع) در ایران اسلامی مرسوم است و در شهر خالدآباد هم به شیوه خاص خود برگزار می‌شود، علی سعیدی مهر یکی از ذاکرین قدیم خالدآباد در گفت‌و‌گو با خبرنگار فارس در نطنز در این خصوص اظهار کرد: حدود ۵۰ سال پیش در خالدآباد عزاداری بدین گونه بود که همه در حسینیه جمع می‌شدند و سینه‌زنی می‌کردند، آن روز هیأتی وجود نداشت و هرکس می‌خواست در مراسم زنجیرزنی حسینی شرکت کند باید خودش زنجیر تهیه می‌کرد و زنجیر را از خانه به حسینیه می‌آورد و زنجیرزنان به بیرون از حسینیه می‌رفتند دسته را تشکیل می‌دادند و با زنجیر زدن وارد حسینیه می‌شدند. وی در خصوص سابقه نخل خالدآباد نیز گفت: آنچه در تاریخ خالدآباد آمده شخصی به نام علی ماما، خادم اصلی نخل بوده که چهار پسر داشته که امروز طایفه‌های زینالی،خادمی،عبدلی و رشیدی از تیره علی ماما هستند و آنها خادم نخل در حسینیه محسوب می‌شوند.
سعیدی مهر درباره برافراشتن مشعل در عزاداری قدیم خالدآباد، گفت: دو شب قبل از عاشورا مراسم افروختن مشعل در حسینیه مرکزی خالدآباد انجام می‌شد، مشعل وسیله‌ای فلزی به شکل منشور هشت‌ضلعی است که دورتادورش تور فلزی دارد و دارای پایه‌ای است که در زمین قرار می‌گیرد چوب‌ها در درون مشعل قرار می‌گرفت و با ریختن نفت بر روی آنها شروع به سوختن می‌کرد که یادآور شب‌های قبل از جنگ عاشورا است که یاران امام حسین(ع) آتش می‌افروختند تا محیط اطراف روشن باشد. روز عاشورا در خالدآباد حجت زینالی از خادمان حسینیه مرکز شهر خالدآباد در خصوص مراسم روز عاشورا در این شهر اظهار داشت: در شب تاسوعا و روز عاشورای حسینی مردم زنجیر به دست در حسینیه حاضر می‌شوند و در آنجا زنجیرزنی می‌کنند، درگذشته زنجیرزنی و سینه‌زنی به‌صورت امروزی نبود که مردم هرکدام در یک هیأت مشخصی مشغول عزاداری باشند بلکه همه مردم باهم و یکپارچه در حسینیه مرکزی جمع می‌شدند و به عزاداری می‌پرداختند. وی افزود: یکی دیگر از مراسم روز عاشورا مراسم طوق برداری و نخل برداری است نخل و طوق را چند روز قبل از روز عاشورا به‌وسیله پارچه‌هایی که اغلب نذورات مردم است تزیین می‌کنند صبح عاشورا نخل توسط عزاداران از جایگاه خود به میدانی که باید در آن گردانده شود آورده می‌شود، هنگام بیرون آوردن نخل از جایگاهش اشعاری خوانده می‌شود که به این اشعار پیش نخلی می‌گفتند، خواندن پیش نخلی مختص به دو طایفه یکی طایفه مدرسی و دیگری طایفه‌ای از خادمین حسینیه خالدآباد است که دو نفر به نمایندگی از این دو طایفه آن را می‌خوانند. و این امر به‌صورت موروثی از پدر به فرزند منتقل می‌شود.
زینالی تصریح کرد: بعد از خواندن پیش نخلی، نخل توسط عزاداران از جایگاه خارج می‌شود و دور میدان گردانیده می‌شود و عزاداران دور این میدان به دنبال نخل شروع به نوحه‌سرایی و سینه‌زنی می‌کنند، البته درگذشته شخصی در قسمت بالای نخل می‌نشست و هنگام حرکت آن را هدایت می‌کرد که به این شخص بابانخل می‌گفتند.
